Građa i konstrukcija violine

    U principu svi današnji graditelji violina polaze od dve, rekao bih, zlatne konstrukcije violina. To su konstrukcije koje su "prepisane" sa gotovih violina dva poznata i priznata graditelja Stradivarija i Gvarnerija. Opet ni za njih se nemože reći da su im sve violine bile istoga kvaliteta, ali su tokom njihovog dugogodišnjeg rada i eksperimentisanja ipak nastale violine vrhunskog kvaliteta.
    U osnovi Stradov rad se u prvim godinama vrlo malo razlikovao od Amatijevih violina dok je kasnije sve više evoluirao i violina je dobila nov izgled. Donja širina violine kod Strada u periodu od 1667. do 1737. išle su od 187 do 212 mm. Dužina kutije je na većini instrumenata oko 355,5 mm i na tim instrumentima se opaža donja širina od 210 mm, a gornja širina je oko 168 mm.

 Đuzepe Gvarneri je došao do svoje konstrukcije violine. Njegova violina deluje nešto izduženije u odnosu na Stradovu usled promenjenih proporcija ali i nešto su sitnije.

    Ono što violini daje boju, jasnoću i jačinu tona jeste rezonatorska kutija koju čine gornja (glasnjača) i donja ploča i spojnice. Kada sviramo žice vibriraju, vibracija se pretvara u zvuk koji se prenosi i odbija od donje ploče, prolazi kroz f otvore(oduške) i prostire u etar.

U izradi rezonatorske kutije koriste se pored neophodnog alata i kalupi koje graditelji sami prave ili ih naručuju po tačno određenim dimenzijama od stolara i koriste ih prilikom oblikovanja violina. Oni moraju biti izrađeni od čvrstog, otpornog materijala koji ne sme biti podložan deformacijama ili promenama usled promene temperature.